Kjo kompani franceze ka projektuar biçikletën e parë elektronike që nuk ka nevojë për bateri

Mendimi i sipërmarrësit francez Adrien Lelièvre, biçikleta elektronike Pi-Pop përdor një superkondensator për të ruajtur energjinë në vend që të mbështetet te bateritë.

Nëse ngasja e një biçiklete në baza ditore është shumë sfidë për ju, mund të tundoheni të zgjidhni një biçikletë elektronike.

Problemi me këto është se prodhimi i baterive konsumon shumë burime natyrore si litium ose elementë të tokës së rrallë, të cilët kërkojnë procedura të gjera dhe shpesh me ndikim në mjedis.

Megjithatë, sipërmarrësi francez Adrien Lelièvre ka krijuar një zgjidhje pioniere dhe të qëndrueshme.

Shpikësi, i cili ka një përvojë në elektronikë, projektoi dhe patentoi një biçikletë elektronike të quajtur Pi-Pop , e cila nuk përdor bateri litium, por superkondensatorë.

“Sistemi karikohet kur udhëtimi është i lehtë dhe kur biçikleta frenon – falë frenimit të motorit – energjia kthehet kur nevojitet,” tha Lelièvre, drejtori i STEE, kompania pas biçikletës, për Euronews Next.

Për ta thënë thjesht, një superkondensator funksionon duke grumbulluar energji në një mënyrë elektrostatike, ose me anë të një ngarkese që lëviz ngadalë. Në të kundërt, një bateri litium rezervon energjinë si një reaksion kimik. Me fjalë të tjera, një superkondensator mund të grumbullojë dhe çlirojë energji shumë shpejt kur është e nevojshme. Në rastin e biçikletës së saj, do të thotë të grumbullosh energji kur personi pedalon ose frenon dhe ta përdorë atë për të ndihmuar veprime më të vështira si rinisja ose ngasja përpjetë.

Lelievre vlerëson se ndihma që i ofrohet kalorësit nga superkondensatorët e biçikletës është e mjaftueshme për të përballuar një rritje lartësie prej 50 m nëse ngarkohet më parë në një banesë, duke e bërë atë të përshtatshme për rreth 80 për qind të qyteteve evropiane.

Koncepti i një superkondensatori nuk është një risi e re në vetvete; të parët u prodhuan në fund të viteve 1970. Sot, ato përdoren në sistemet fotovoltaike (të tilla si panelet diellore), kamerat dixhitale dhe disa automjete hibride ose elektrike për të përmirësuar performancën e tyre.

Kishte kuptim që Lelièvre të përdorte teknologjinë në biçikleta.

Sipas tij, Pi-Pop-i 20 kg “është vërtet një simbol i maturisë”.

“Gjithmonë të duash më shumë, që do të thotë të duash të shkosh më shpejt, të shtosh më shumë energji… ky është një rrugë pa krye,” tha ai.

Asnjë material i rrallë tokësor nuk përdoret në prodhimin e biçikletës pasi superkondensatorët janë bërë nga karboni, polimer përçues, fletë alumini dhe pulpë – materiale për të cilat tashmë ekzistojnë procese riciklimi.

Nuk ka nevojë të presësh që biçikleta të karikohet, një përfitim tjetër në krahasim me biçikletat klasike elektronike. Kompania gjithashtu pretendon se jetëgjatësia e superkondensatorit varion nga 10 deri në 15 vjet krahasuar me pesë ose gjashtë për një bateri litium.

Biçikleta – tani një dizajn i gjeneratës së tretë – është montuar aktualisht në Orléans. Të qenit i prodhuar në vend në Francën e tij të lindjes ishte i rëndësishëm për Lelièvre, karriera e të cilit u ndërtua në industrinë franceze të elektronikës.

“Unë mendoj se ne nuk mund të inovojmë nëse humbasim kontrollin e prodhimit,” tha ai. “Kur flasim për zhvillim të qëndrueshëm, tranzicion ekologjik dhe tranzicion energjetik, ne duhet të sigurojmë vendet e punës,” shtoi Lelievre, kompania e të cilit punëson 25 njerëz.

Aktualisht, Pi-Pop prodhon 100 biçikleta në muaj. Në të ardhmen, kompania synon të prodhojë një mijë biçikleta në muaj deri në vitin 2024.

Lelièvre ka edhe ambicie evropiane.

“Në vitin 2025, ne duam të synojmë tregun evropian, aktualisht po diskutojmë për mbledhjen e mundshme të fondeve”, tha ai.

Thyerja e kësaj arrë mund të jetë një mundësi e madhe për kompaninë pasi BE importoi 1.2 milionë biçikleta elektronike dhe 5.2 milionë jo elektrike (pesë herë sasia e eksportuar), sipas agjencisë së të dhënave të BE-së Eurostat.