Miliona anije të mbytura të humbura në thellësinë e deteve po ndryshojnë jetën e gjallesave nënujore

Vlerësohet të jenë rreth tre milionë anije të mbytura të rëna në shtretërit e detrave në mbarë botën, shumë prej tyre të bëra prej druri – dhe këta ishuj prej druri të zhytur në ujë po dëshmojnë një terren të gjallë për rritjen e mikrobeve në det të thellë, zbulon një studim i ri.

Shkencëtarët thonë se këto struktura të krijuara nga njeriu kanë një ndikim të rëndësishëm në ekosistemet delikate në fund të oqeaneve, në një masë që nuk është vlerësuar më parë.

Mikrobet e detit të thellë që jetojnë në mbytjet e anijeve të zhytura janë të pozicionuara në fund të zinxhirit ushqimor nënujor, kështu që ndryshimet në to mund të kenë një efekt të dëmshëm në jetën e tjera detare – dhe, në fund të fundit, edhe në gjithçka që jeton në tokë.

“Komunitetet mikrobike janë të rëndësishme për t’u njohur dhe kuptuar sepse ato ofrojnë prova të hershme dhe të qarta sesi aktivitetet njerëzore ndryshojnë jetën në oqean,” thotë ekologia mikrobike molekulare Leila Hamdan nga Universiteti i Mississippi-t Jugor.

Hamdani dhe studiuesit e tjerë zgjodhën dy vende të mbytjes së anijeve të shekullit të 19-të në Gjirin e Meksikës për studimin e tyre. Ata vendosën blloqe pishe dhe dushku rreth vendeve, nga afër mbytjeve të anijeve deri në 200 metra (656 këmbë) larg, dhe e lanë drurin atje për katër muaj.

Blloqet prej druri më pas u gjetën dhe u matën për baktere, arkea dhe kërpudha. Diversiteti mikrobik ndryshonte në varësi të afërsisë me vendet e mbytjeve, duke arritur kulmin rreth 125 metra (410 këmbë) larg. Lloji i drurit bëri gjithashtu një ndryshim, me lisin më të favorshëm për biodiversitetin mikrobik sesa pisha.

Habitatet natyrore të forta – pemët që kanë rënë në lumenj dhe oqeane – janë tashmë të njohura për ndikimin e biodiversitetit të ujit në të cilin bien. Ajo që tregon ky studim është se anijet e mbytura të braktisura nga njerëzit ndikojnë gjithashtu në jetën mikrobike nën det.

“Këto biofilma janë në fund të fundit ato që u mundësojnë habitateve të vështira të shndërrohen në ishuj të biodiversitetit,” thotë Hamdan.

Në përgjithësi, në të dy vendet, prania e mbytjeve të anijeve rriti pasurinë mikrobiale në ujin përreth dhe ndryshoi përbërjen dhe modelet e shpërndarjes së biofilmave që mbanin mikrobet, zbuluan studiuesit.

Siç pritej, faktorë shtesë që ndikojnë në jetën e mikrobeve ishin thellësia e ujit dhe afërsia me burime të tjera ushqyese, si delta e lumit Misisipi.

Ndërkohë që nevojiten kërkime të mëtejshme për të hetuar fenomenin në një gamë më të gjerë vendndodhjesh, këto gjetje fillestare janë të mjaftueshme për të treguar se mbytjet e anijeve janë një konsideratë e rëndësishme në biodiversitetin nënujor.

Ekipi që qëndron pas këtij studimi të fundit sugjeron se struktura të tjera të krijuara nga njeriu, të tilla si platformat e naftës, mund të kenë një ndikim të ngjashëm në mikrobiomet e detit të thellë, dhe përsëri kërkimet e mëtejshme janë të justifikuara në përpjekjen për të zbuluar specifikat.

“Ndërsa jemi të vetëdijshëm se ndikimet njerëzore në shtratin e detit po rriten përmes përdorimeve të shumta ekonomike, zbulimi shkencor nuk po ecën me ritmin sesi kjo formëson biologjinë dhe kiminë e peizazheve natyrore nën det,” thotë Hamdan.

“Ne shpresojmë se kjo punë do të fillojë një dialog që çon në kërkime se si habitatet e ndërtuara po ndryshojnë tashmë thellësinë e detit.”