Studiuesit zbulojnë peshkun që ndryshon ngjyrën

Shkencëtarët kanë zbuluar në studimin e tyre të ri një lloj peshku të quajtur derri – Lachnolaimus Maximus – që mund të përshtatet me ngjyrën në rrethinën e tij edhe pasi të ngordh.

Ky studim u mundësoi ekspertëve të kuptonin evolucionin, habitatin dhe sjelljet e tjera të peshkut të derrit së bashku me aftësinë e tyre për t’u përshtatur shpejt.

Sonke Johnsen, një autor i studimit tha: “Në një farë mënyre ata mund t’i tregojnë kafshës se si duket lëkura e saj, pasi ajo nuk mund të përkulet për të parë.”

Ka një numër krijesash detare që mund të ndryshojnë ngjyrën e tyre, gjë që i ndihmon ata të përshtaten sipas ndryshimeve të temperaturës mjedisore, duke tërhequr bashkëshortët dhe duke siguruar kamuflazh, thanë studiuesit.

Sipas studiuesve, duke përfshirë ata nga Universiteti i Karolinës së Veriut, Wilmington në SHBA, qelizat në trupat e tyre të quajtura kromatofore, përmbajnë pigmente, kristale ose pllaka të vogla reflektuese, duke u mundësuar këtyre specieve të bëjnë ndryshime në ngjyrat e tyre me shpejtësi.

Peshku që banon në shkëmbinj nënujorë – që zakonisht gjendet në Oqeanin Atlantik nga Karolina e Veriut në Brazil – e bën këtë për të kamufluar dhe shpëtuar nga grabitqarët, ose ndoshta për sinjalizimin social.

Shkencëtarët u befasuan kur panë se aktiviteti i ngjyrës ndryshon edhe pas vdekjes së tyre.

Në hulumtimin e ri të botuar në revistën Nature Communications , ekspertët përdorën mikroskopin për të përcaktuar ndikimin e dritës në pjesë të ndryshme të peshkut.

Ata zbuluan se receptorët e dritës, të quajtur SWS1, nën kromatoforën, mund të përfshihen në proces.

Qelizat janë të ndjeshme ndaj dritës që shkëlqen përmes ngjyrave të shprehura nga kromatoforet, veçanërisht gjatësia e valës së dritës që është e pranishme në habitatin e tyre të shkëmbinjve koralorë, thanë studiuesit.

Ata gjithashtu pohuan se këta receptorë ofrojnë reagime për peshqit se ku dhe si po ndodhin ndryshimet në pjesë të ndryshme të lëkurës së tyre.

Shkencëtarët shkruan në studim: “Duke ekzaminuar morfologjinë, fiziologjinë dhe optikën e fotoreceptimit të lëkurës në derr [Lachnolaimus Maximus], ne përshkruajmë një mekanizëm qelizor në të cilin aktiviteti i pigmentit kromatofor [dmth., shpërndarja dhe grumbullimi] ndryshon receptorët e dritës së transmetuar që godet SWS1. në lëkurë”.

“Kafshët mund të bëjnë fjalë për fjalë një foto të lëkurës së tyre nga brenda. Në një farë mënyre ata mund t’i tregojnë kafshës se si duket lëkura e saj, pasi ajo nuk mund të përkulet për të parë,” shpjegoi Dr Johnsen.

“Thjesht për të qenë të qartë, ne nuk po argumentojmë se lëkura e derrit funksionon si një sy”, tha Dr Schweikert, duke shtuar se “sytë janë të aftë për më shumë sesa thjesht të zbulojnë dritën”.