Universi ynë mund të ketë një univers binjak që është i hershëm
Një teori e re e egër sugjeron se mund të ketë një tjetër “antiunivers”, që shkon prapa në kohë përpara Big Bengut.
Ideja supozon se universi i hershëm ishte i vogël, i nxehtë dhe i dendur – dhe aq uniform sa koha duket simetrike duke shkuar mbrapa dhe përpara.
Nëse është e vërtetë, teoria e re do të thotë se materia e errët nuk është aq misterioze; është thjesht një shije e re e një grimce fantazmë të quajtur neutrino që mund të ekzistojë vetëm në këtë lloj universi. Dhe teoria nënkupton se nuk do të kishte nevojë për një periudhë “inflacioni” që zgjeroi me shpejtësi përmasat e kozmosit të ri menjëherë pas Big Bengut.
Nëse është e vërtetë, atëherë eksperimentet e ardhshme për të gjuajtur valët gravitacionale, ose për të përcaktuar masën e neutrinos, mund të përgjigjen një herë e përgjithmonë nëse ky anti-univers pasqyror ekziston.
Fizikanët kanë identifikuar një sërë simetrish themelore në natyrë. Tre simetritë më të rëndësishme janë: ngarkesa (nëse i ktheni ngarkesat e të gjitha grimcave të përfshira në një bashkëveprim në ngarkesën e tyre të kundërt, do të merrni të njëjtin ndërveprim); barazi (nëse shikoni imazhin pasqyrë të një ndërveprimi, ju merrni të njëjtin rezultat); dhe koha (nëse e drejtoni një ndërveprim prapa në kohë, duket njësoj).
Ndërveprimet fizike i binden shumicës së këtyre simetrive shumicën e kohës, që do të thotë se ndonjëherë ka shkelje. Por fizikanët kurrë nuk kanë vërejtur një shkelje të një kombinimi të të tre simetrive në të njëjtën kohë. Nëse merrni çdo ndërveprim të vetëm të vëzhguar në natyrë dhe ktheni ngarkesat, merrni imazhin e pasqyrës dhe e drejtoni atë prapa në kohë, ato ndërveprime sillen saktësisht njësoj.
Kësaj simetrie themelore i është dhënë një emër: simetria CPT, për ngarkesën (C), barazinë (P) dhe kohën (T).
Në një punim të ri të pranuar së fundmi për botim në revistën Annals of Physics, shkencëtarët propozojnë zgjerimin e kësaj simetrie të kombinuar. Zakonisht kjo simetri vlen vetëm për ndërveprimet – forcat dhe fushat që përbëjnë fizikën e kozmosit. Por ndoshta, nëse kjo është një simetri kaq tepër e rëndësishme, ajo vlen për të gjithë universin vetë. Me fjalë të tjera, kjo ide e shtrin këtë simetri nga zbatimi vetëm për “aktorët” e universit (forcat dhe fushat) në vetë “skenën”, të gjithë objektin fizik të universit.