NASA minimizon dëmtimin e platformës së lëshimit të shkaktuar nga raketa SLS
Një platformë e djegur, kamera të skuqura, tuba të thyer dhe një ashensor i shkatërruar janë ndër viktimat e lëshimit javën e kaluar të raketës SLS të NASA-s. Mobile Launcher 1 dhe Launch Complex 39B në Qendrën Hapësinore Kennedy do të kërkojnë riparime, por NASA thotë se ata do të jenë gati për misionin e ardhshëm Artemis.
Sistemi i nisjes hapësinore, ose SLS, shpërtheu gjatë orëve të para të së mërkurës, 16 nëntor, duke dërguar kapsulën Orion në një udhëtim 25.5-ditor në Hënë dhe mbrapa. Ishte një nisje perfekte, dhe NASA ka thënë të njëjtën gjë. Të dhënat paraprake nga fluturimi i Artemis 1 tregojnë se SLS performoi po aq mirë apo edhe i tejkaloi pritjet, u tha gazetarëve dje Mike Sarafin, menaxher i misionit Artemis 1.
Devijimet e performancës së SLS ishin më pak se 0.3% në të gjithë bordin, dhe raketa humbi futjen e objektivit orbital të NASA-s me vetëm 3 milje detare, sipas Sarafin. Ai u kujtoi gazetarëve se SLS ushtroi 8.8 milion paund shtytje në ngritje dhe fakti që SLS devijonte me 7 këmbë çdo sekondë është ende “i jashtëzakonshëm” për sa i përket saktësisë. “Rezultatet ishin befasuese,” shtoi ai.
Fotoreporterëve në Qendrën Hapësinore Kennedy u është thënë që të mos fotografojnë Kompleksin e Nisjes 39B për arsye sigurie (d.m.th., kufizimet e ITAR; NASA thotë se fotot e pllakave kërthizë të ekspozuara tani do të përfaqësonin një shkelje sigurie), dhe ndoshta sepse NASA nuk dëshiron për të promovuar faktin se kulla e nisjes së saj ishte dëmtuar.
Gjatë një konference për shtyp të premten, Sarafin pranoi se kulla e lëshimit të lëvizshëm pësoi disa dëme si rezultat i lëshimit, i cili prodhoi temperatura mbi 3,000 gradë Fahrenheit. “Ne prisnim të gjenim dëmtime në jastëk, dhe ne po gjejmë dëme në jastëk,” tha Sarafin.
Në një konferencë për shtyp të mbajtur dje, ekipi i menaxhimit të misionit ofroi detaje të mëtejshme dhe disa pamje vizuale që detajonin shtrirjen e dëmit. Përveç shenjave të reja të djegies në kullë dhe bojës së munguar në kuvertën e saj, një numër i kamerave të jastëkëve u dogjën dhe disa linja furnizimi me azot dhe helium pësuan dëmtime të vogla. Sarafin tha se dyert e shpërthimit në ashensorët e kullës u shkatërruan nga vala goditëse e raketës, kështu që “për momentin ashensorët janë të pafuqishëm dhe ne duhet t’i kthejmë në shërbim”. Thënë të gjitha, dëmi “që ne pamë i përket vërtet, vetëm disa fushave,” tha ai, duke shtuar se SLS është kryesisht një “sistem shumë i pastër”.
Në të njëjtën kohë, sistemi i përmbytjes “bëri një punë të shkëlqyer” dhe kërthizat e shërbimit të shtyllës së bishtit ishin “të pastra brenda”, shpjegoi Sarafin. Ai shtoi se nevojiten riparime, por ai ka besim se gjithçka do të jetë gati për misionin Artemis 2 me ekuipazh në vitin 2024. Kjo mund të duket si shumë kohë, por operacionet e grumbullimit për misionin vijues ka të ngjarë të duhet të fillojnë vitin e ardhshëm.
Ekipi i menaxhimit të misionit dukej kryesisht i patrazuar dhe është plotësisht e mundur që dëmi të jetë me të vërtetë minimal ose të paktën i menaxhueshëm. Mund të jetë gjithashtu e vërtetë që NASA po bën çmos për të minimizuar çdo dëm të shkaktuar nga krenaria dhe gëzimi i saj i ri. Opinionet e postuara në Twitter ishin të ndryshme, me disa që thonë se dëmi është shumë më i keq sesa NASA është i gatshëm të pranojë, me të tjerë që thonë se dëmi nuk është një punë e madhe dhe është e gjitha pjesë e procesit inxhinierik. Në të vërtetë, duhet të priten surpriza kur lëshohet raketa më e fuqishme në botë, por nëse dëmi është më i keq se sa na bën të besojmë NASA, atëherë duhet ta pranojnë.
Kthehu në fermën hënore, kapsula Orion pa ekuipazh vazhdon të bëjë gjënë e saj. Anija kozmike kreu një fluturim të afërt të Hënës dje, ndërsa ajo punon në mënyrë të qëndrueshme në një orbitë të largët retrograde rreth Hënës. Orion do të përfundojë misionin e tij 25.5-ditor më 11 dhjetor, kur do të tentojë një rihyrje atmosferike në Tokë dhe një spërkatje në Oqeanin Paqësor. Artemis 1 është i pari nga ato që NASA shpreson të jenë një seri misionesh për të krijuar një prani të përhershme njerëzore në mjedisin hënor.