Shkencëtarët shohin brenda një vrime të zezë për herë të parë, provojnë teorinë e relativitetit të përgjithshëm të Albert Ajnshtajnit

Shkencëtarët më në fund kanë parë brenda një vrime të zezë dhe duke vepruar kështu, ata kanë provuar se një teori e vitit 1915 e paraqitur nga Albert Einstein ishte e saktë.

Teoria e Relativitetit të Përgjithshëm të Ajnshtajnit të vitit 1915 parashikoi që tërheqja gravitacionale e vrimave të zeza është aq e madhe sa vrimat e zeza prishin strukturën e hapësirës, ​​sipas The Telegraph. Teoria e tij pohoi se kjo tërheqje jashtëzakonisht masive e gravitacionit ishte aq masive sa që përdredh fushat magnetike dhe përkul valët e dritës pranë vrimave të zeza.

Siç raportohet nga The Telegraph, një raport i ri i Natyrës dëshmon se teoria e Ajnshtajnit është e saktë.

“Pesëdhjetë vjet më parë, kur astrofizikanët filluan të spekulojnë se si fusha magnetike mund të sillet afër një vrime të zezë, ata nuk kishin ide se një ditë ne mund të kishim teknikat për ta vëzhguar këtë drejtpërdrejt dhe për të parë teorinë e përgjithshme të relativitetit të Ajnshtajnit në veprim,” Standford Tha profesori i universitetit dhe bashkëautor i raportit kërkimor, Roger Blandford.

Teoria e Ajnshtajnit deklaroi se për shkak të asaj se si vrimat e zeza prishin pëlhurën hapësinore rreth tyre, duhet të jetë e mundur të shihen valët e dritës të nxjerra nga pjesa e prapme e një vrime të zezë ndërsa fushat magnetike të përdredhura veprojnë si një pasqyrë për vrimën e zezë. Kjo teori u pranua nga ekspertët, sipas The Telegraph, por ajo kurrë nuk u vërtetua teknikisht pasi u konsiderua gjithmonë si një fenomen i padukshëm.

Megjithatë, me kalimin e kohës, misteri rreth vrimave të zeza është bërë më i qartë falë teleskopëve modernë dhe të ngjashme. Kjo është mënyra se si autori i raportit të Natyrës Dan Wilkins, një astrofizikan i Universitetit të Standfordit dhe Blandford, më në fund ishin në gjendje të provonin teorinë e Ajnshtajnit të saktë, më shumë se 100 vjet më vonë.

Ekipi përdori një teleskop të veçantë me rreze X me fuqi të lartë për të parë dhe studiuar një vrimë të zezë 800 milionë vite dritë larg në qendër të një galaktike shumë, shumë larg dhe ajo që zbuluan ishte se drita, në formën e X -reys, po nxirrej nga pjesa e pasme e vrimës së zezë.

Telegrafi vëren se vrimat e zeza lindin kur yjet masivë shpërthejnë në një supernovë dhe shemben në vetvete. Kjo krijon një material hapësinor kaq të dendur dhe aq të zi saqë në thelb gëlltit gjithçka rreth tij, prandaj ata quhen vrima të zeza.

Duke ndjekur atë linjë të të menduarit, do të ishte teorikisht e pamundur të shihet drita në anën tjetër të një vrime të zezë, por tani e dimë se nuk është kështu falë Wilkins, Blandford dhe ekipit të tyre. Ekipi ishte duke studiuar se si vrimat e zeza grisin atomet dhe elektronet, sipas The Telegraph, dhe rrezet X të krijuara si rezultat.

Kur vëzhguan të dhënat që kishin mbledhur, ata zbuluan se vrima e zezë që ata po studionin po gjuante rreze X drejtpërdrejt në tokë. Kjo është krejt normale. Ajo që nuk ishte normale ishte se ekipi gjithashtu pa rrezet X që nxirreshin në drejtim të kundërt si reflektime, falë fushës magnetike të shtrembëruar të vrimës së zezë.

Kjo dëshmon se teoria e Ajnshtajnit është e saktë. Vrimat e zeza shtrembërojnë pëlhurën e hapësirës aq shumë sa që fushat e tyre magnetike janë në gjendje të pasqyrojnë valët e dritës të nxjerra nga ana e largët e një vrime të zezë-pa atë efekt pasqyre, shkencëtarët nuk do të ishin në gjendje t’i vëzhgonin në fakt ato valë drite të anës së largët, pavarësisht se i njihnin ato te jesh aty.