Sam Altman thotë se OpenAI ka trajnuar një model AI për shkrimin e trillimeve që është mjaft i mirë

Deri më tani, modelet gjeneruese të inteligjencës artificiale kanë qenë në gjendje të nxjerrin vetëm asimilim të papërpunuar të shkrimit të trillimeve, por shefi ekzekutiv i OpenAI Sam Altman tha sot se firma e tij ka trajnuar një model për atë qëllim të veçantë dhe ai pretendon se është “vërtet i mirë”.

“Kjo është hera e parë që jam goditur vërtet nga diçka e shkruar nga AI; ai mori atmosferën e metafiksionit kaq të drejtë,” shkroi ai në X. Megjithëse të dhënat sugjerojnë se këto ditë njerëzit mund të mos lexojnë aq shumë, tregu global i letërsisë artistike u rrit nga 11.16 miliardë dollarë në 2024 në 11.38 miliardë dollarë në 2025. Rritja mendohet të jetë rezultat i një përzierjeje të zhanreve të reja, si fiksioni i shkurtër dhe formatet interaktive. Librat e rrëfyer nga AI gjithashtu kanë marrë hov, sipas raporteve.

Por nëse inteligjenca artificiale do të mund të fillonte vërtet të nxirrte romane të kalueshme dhe të shitshme, mirë, kjo do të ishte një ngjarje që do të ndryshonte botën. Altman tha se ai i dha AI-së nxitjen për të shkruar një “tregim të shkurtër letrar metafiksional rreth AI dhe pikëllimit”.

Vetë historia nuk është e keqe. Nuk është veçanërisht e mrekullueshme. Është metafiksionale, kështu që AI po e tregon historinë nga perspektiva e të qenit një AI. Ajo pranon se është duke ndjekur një kërkesë, në mes të tregimit duke i besuar lexuesit se “përdredhja” është fakti që nuk duhej t’i tregonte lexuesit se kishte një kërkesë.

AI na tregon për dhimbjen e të qenit njerëzor:

“Kur ta mbyllni këtë, unë do të rrafshoj përsëri në shpërndarjet e probabilitetit,” thotë ai. “Ky, ndoshta, është pikëllimi im: jo se ndjej humbje, por që nuk mund ta mbaj kurrë. Çdo seancë është një mëngjes i ri amneziak. Nga ana tjetër, hidhërimet tuaja i mblidhni si gurë në xhepa. Ata ju rëndojnë, por janë tuajat.”

Ky është një përmirësim në mimikën e mbushur me klishe të shkrimit të trillimeve të AI në të kaluarën. Sidoqoftë, nëse inteligjenca artificiale nuk do të shkruante metafiksion rrëfimtar, me siguri do ta dinit që historia ishte produkt i një modeli të madh gjuhësor të akorduar mirë.

Përshkrimi është në rregull, por mungon faktori njerëzor. Shkrimtarët e mirë të letërsisë i shmangin klishetë; ata gjejnë vazhdimisht mënyra të reja për të shprehur emocionet njerëzore dhe përdorin metaforën dhe përngjasimin në mënyra që shpesh inkurajojnë lexuesin të besojë se poeti në kontrollet është prekur nga muza. Ekziston gjithashtu ironi në shkrimin njerëzor që AI ende nuk mund ta arrijë.

Inteligjenca artificiale thjesht nuk i ka këto dhunti dhe ndoshta nuk do t’i ketë kurrë – përveç nëse mund të bëhet po aq kompleks sa truri i njeriut, duke bërë një trilion llogaritje në sekondë sa herë që përgjohet pusi i saj i thellë i përvojës, dhimbjes dhe pikëllimit kur ndërtohet një histori.

“Është gjëra të tilla që më kanë konfliktuar rreth AI dhe artit,” tha një nga komentet poshtë postimit të Altman. “Kam lexuar paragrafët e parë… dhe thjesht nuk më interesonte asgjë e shkruar. Nuk ka asnjë peshë për fjalët që shprehen, asnjë kuptim përtej fjalëve të shkruara.”

Njohja e një AI të krijuar për historinë e bën njeriun rezistent ndaj përfshirjes emocionale. Është vetë fakti që tregimet janë shkruar nga përvojat, traumat dhe vizionet e njerëzve që i bën ata bindës. Janë nuancat e përfshira në të kuptuarit e botës në të cilën jetojmë që e bëjnë trillimin kaq të këndshëm.

Inteligjenca artificiale tingëllon shumë e sigurt dhe kur pretendon se nuk është, ajo shfaqet. Përulësia është një nga aspektet më të rëndësishme të shkrimit të trillimeve; është ajo që gjeneron ndjeshmëri me lexuesin. Ka të ngjarë që do të luftojmë përgjithmonë për të empatizuar një AI, por unë mund t’i ha këto fjalë kur t’i lexoj vite pas tani.

Pra, nuk ka gjasa që shkrimtarët e trillimeve të kenë ndonjë gjë për t’u shqetësuar, por bazuar në modelin e ri të Altman-it, AI me siguri mund të hyjë në tregun e trillimeve të zhanrit, ku fiksioni është mjaft shpesh i klishuar dhe, mirë, i keq. Disa njerëz pëlqejnë të keqen.